Het gebied tussen Oldeborn en Beetsterzwaag bestond, na de omstreeks 1860 begonnen ontvening, hoofdzakelijk uit moeraslanden die weer in cultuur gebracht moesten worden. Naar aanleiding van een in 1892 plaats gevonden hebbende grote overstroming besloot het bestuur van de toenmalige Groote Veenpolder in Opsterland en Smallingerland in 1893 tot inpoldering van het gebied. De kosten hiervoor kwamen ten laste van het zogenoemde slikgeldfonds. In dit fonds werd het slikgeld gestort, een belasting, gebaseerd op de hoeveelheid gewonnen turf, die door de veenbazen betaald moest worden. Er werden kaden om de polder gelegd, een hoofdwatergang gegraven en een stoomgemaal bij De Veenhoop gebouwd, dat uitsloeg op het Grietmansrak. In 1918 werd een tweede stoomgemaal, De Boorne, gesticht. Door de slechte afwatering van het gebied werkte bleef er echter sprake van ernstige wateroverlast. Daarom werd een nieuw bemalingsysteem ontworpen met twee gemalen: het Sudergemaal en het Noordergemaal. Het Sudergemaal aan De Rypen in Nij Beets werd in 1924 één van de eerste elektrisch aangedreven gemalen in Friesland. Het aan de Bûtendijken tussen Smalle Ee en De Veenhoop gebouwde Noordergemaal werd door een dieselmotor aangedreven. De beide gemalen hebben respectievelijk tot eind ‘80-er en eind ‘70-er jaren van de twintigste eeuw voor de waterbeheersing in de polder gezorgd tot in het kader van de toen doorgevoerde ruilverkaveling buitengebruikstelling volgde.