Het stoomgemaal bij de Keenesluis was gelegen in de Barlaaksedijk, aan de Keenehaven; een restant van een brede zeearm die ontstond tijdens de Sint-Elisabethvloed in 1421. De Keenehaven verbond het Hollandsch Diep bij het buurtschap Barlaque met de Dintel. Het gemaal werd in 1892 of 1893 gesticht en werd uitgerust met een scheprad, waarvan de maalgang een deel van de bestaande sluis gebruikte. Door de sluis met een tussenmuur in de lengterichting te versmallen, werd het schutgedeelte voor de scheepvaart weliswaar smaller maar kon het scheprad van het gemaal in de sluis worden gebouwd. Het gemaal kreeg een stoommachine met een capaciteit van 60 pk en kon circa 76 m³/minuut uitslaan bij een opvoerhoogte van 1,90 meter.

In 1909 zijn meerdere reparaties aan het gemaal uitgevoerd en is de stoomketel vervangen. Vermoedelijk werd in de jaren ‘20 het oorspronkelijke pannendak
vervangen door een leien dak. Het stoomgemaal heeft tot 1958 gefunctioneerd en werd vermoedelijk in de jaren ‘90 van de vorige eeuw gesloopt.