Het gemaal Schelphoek werd in 1950-1951 gebouwd in het kader van de herziening van de waterhuishouding van het waterschap Schouwen na de inundaties in de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog. Het gemaal werd ontworpen door het toenmalige Technisch Bureau van de Unie van Waterschapsbonden en werd uitgerust met twee elektrisch aangedreven schroefpompen van Stork. Het gemaal had daarmee een capaciteit van 300 m3 per minuut.
Bij de watersnoodramp in de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 braken de dijken bij het gemaal op meerdere plaatsen door. Rondom het gemaal ontstonden door het in- en uistromen van het water enorme stroomgaten. De schade bleek uiteindelijk zo groot dat het alleen met behulp van betonnen caissons lukte een nieuwe zeedijk te maken, die enige honderden meters landinwaarts kwam te liggen. Het gemaal kwam daardoor buitendijks in de Oosterschelde te liggen en moest gesloopt worden.