Gemaal Groenendaal is in 1963-1964 gesticht in opdracht van de Ruilverkavelingscommissie Heusden-Vlijmen naar ontwerp van Grontmij. Het gemaal is via de Hertogswetering verantwoordelijk voor de waterhuishouding van de Groenendaal en loost op de Maas. Daarbinnen was het gemaal verantwoordelijk voor twee verschillende peilgebieden: het z.g. hoge en lage pand. Het gemaal was oorspronkelijk uitgerust met twee Kromhout dieselmotoren: een tweecilinder en een viercilinder van 120 pk. Deze dreven via haakse Tacke-tandwielkasten de open verticale schroefpompen van Landustrie in de pompkelder aan, met een capactiteit van 185 en 65 m3 per minuut voor resp. het hoge en het lage pand.  De pomp voor het lage pand kon met behulp van schuiven ook worden ingezet voor de bemaling van het hoge pand. In het kader van de Wet Bescherming Waterstaatswerken in Oorlogstijd (BWO) waren er twee ondergrondse brandstoftanks met elk 12.000 liter dieselolie. In het gemaal werd op de westelijke wand een bronzen beeldje geplaatst van een gezin dat uitkijkt over het nieuw gewonnen land, van de hand van kunstenares Carla Vrendenberg en geschonken door Grontmij. 

Waarschijnlijk medio jaren '80 werd de tweecilinder dieselmotor al vervangen door een 57 pk elektromotor. Het gemaal had daarna een capaciteit van circa 80 + 160 m3 per minuut bij een opvoerhoogte van 3 meter. In 1988 werd ook de tweede dieselmotor vervangen door een elektromotor; het gemaal had daarna een capaciteit van 65 m2 + 185 m3/minuut. In 1990 werden de pompen gereviseerd en van nieuwe bronzen waaiers voorzien, die de door cavitatie ernstig aangetaste gietijzeren waaiers vervingen. In 2016 werden beide motoren opnieuw vervangen door nieuwe DAC Direct-drive elektromotoren met een vermogen van 90 en 180 kW. Tevens werden door fabrikant Hofmeijer MP / VOBI twee nieuwe visvriendelijke pompen geplaatst, met een capaciteit van resp. 216 m3 en 95 m3 per minuut bij een opvoerhoogte van 3 meter.