De circa 1300 hectare grote polder De Ronde Hoep is tussen 1100 en 1300 ontgonnen. Door het graven van sloten vanaf de omringende veenstromen, zoals de Waver, de Amstel en de Oude Waver, naar het midden van de polder ontstond het voor deze polder zo kenmerkende spaakvormige slotenpatroon, dat volgens zeggen ook tot de naam Ronde Hoep heeft geleid. Ooit waren 26 wipwatermolens in werking om het gebied droog te houden, later konden een drietal grotere poldermolens dit werk aan. Bij de intrede van de mechanische bemaling is op de plaats van één van deze molens, de Wavermolen, in 1913 het dieselgemaal De Ronde Hoep met bijbehorende machinistenwoning gesticht.
Het gemaal was uitgerust met een centrifugaalpomp, fabrikaat Werkspoor, met een capaciteit van 85 m3/min. bij een opvoerhoogte van 2,20 m. De aandrijving vond plaats met een direct gekoppelde verticale ééncilinder Werkspoor dieselmotor (een zgn. A-frame motor) met een vermogen van 80 pk. In 1942 werd de dieselaandrijving vervangen door elektrische aandrijving, fabrikaat EMF Dordt. De dieselmotor en de bijbehorende hulpapparatuur bleven echter staan. Vanaf 1997 zorgt een nieuw, ernaast gebouwd, elektrisch aangedreven gemaal voor de bemaling. De in 2003 opgerichte Stichting Oude gemaal de Rondehoep beijverde zich daarna voor restauratie van het gemaal naar de originele toestand. Deze restauratie vond plaats van 2006 tot 2013 en leidde er toe dat het gemaal thans weer maalvaardig is en meerdere dagen per jaar in werking wordt gesteld.